بالتوری

از جمله حشرات شکارچی که در برنامه های مبارزه بیولوژیک به مقدار زیادی مورد استفاده قرار گرفته اند ، بالتوری سبز است. بالتوریهای سبز به خانواده Chrysopidae تعلق داشته، لاروهای آنها بسیار پرخور بوده و بطور طبیعی از بندپایان کوچک که دارای بدنی نرم هستند، مانند شته ها، گونه های مختلفی از شپشکها ، زنجرک ها، مگس های سفید، پسیل ها، تریپس ها، شپش های چوب و انبار، لاروها و تخم های خانواده مختلف بالپولکداران، کنه های خانواده تار عنکبوتی (Tetranychidae) و کنه های گالزا (Eriophydae) و به مقدار کم لاروها و تخم های سخت بالپوشان، مگسها و. زنبورهای اره دار و غیره تغذیه می کنند.

تعداد تخم هایی که توسط حشره ماده گذاشته می شود متغیر و به 320 عدد در شرایط صحرایی و تا 620 عدد در شرایط آزمایشگاهی می رسد. حشرات کامل پس از خروج از پناهگاه زمستانی از شهد و گرده گلها و نیز ترشح حشرات تغذیه می کند و می توان به وفور آنها را روی درختان مختلف مشاهده کرد.

اهمیت بالتوری سبز در مبارزه بیولوژیک

این شکارچی به دلیل:

1- پراکنش جغرافیایی و دامنه میزبانی وسیع

2- قدرت سازگاری مناسب

3- رفتار تغذیه ای مناسب و قدرت جستجوی بالا

4- امکان پرورش و تکثیر نسبتا راحت در آزمایشگاه

5- امکان ذخیره سازی کوتاه مدت تخم و بلند مدت حشره کامل به منظور استفاده در زمان نیاز، توجه زیادی را به عنوان عامل مبارزه بیولوژیک در مزارع ، باغها و گلخانه ها جلب کرده است.

6- تحمل در برابر بسیاری از آفت کشها در مقایسه با سایردشمنان طبیعی آفات